Kendimi yanlarında yalnız, fazla vs vs. hissettirmeyen grupları seviyorum. Hani o gruptan sadece 1-2 kişiyi tanısam da, yeri geliyor insanlara kanım kaynayabiliyor. Bu sebeple Angaralı dostum Ayşe'ye teşekkürlerimi sunarım.
Dün akşam yerinde yiyip, yerinde içtiğimden midir, yoksa tam 1 aydır ilk kez bir hafta sonu yaşayacağımdan mıdır bilinmez, sabah 9'da zınk diye uyandım. Nasıl dinç ve nasıl bebeksiyim! Önce bir duş, ardından kahvaltılıkları gözden geçirdim... Madem evde kahvaltılığım yok, attım kendimi Kanyon'a.. Bir şeyler atıştırdıktan sonra birkaç mağaza gezdim. Ardından Akmerkez'e yürüyüş... Onca mağaza gezintisine rağmen hiçbir şey bulamadım üzerime alabilecek!. Sabahki "dinç ve bebeksi" duruşumdan, özgüvenimden eser kalmamıştı. Çirkindim. Aşırı çirkindim. Bu çirkinliği bir nebze de olsun atabilmek için fön çektirdim. Doğruca ev. Eve geldiğimde saat 5 filandı.. Sanırım.
1- Yaşlanmışım abisi. Geçen senelerde arka arkaya 10 bölüm Fringe izleyebilitesi olan ben, 2 bölümü zorrrla izledim. Ya Fringe açmadı, ya da yaşlanıyorum. O ne öyle ayol ergen gibi saatlerce dizi? Uyumuşum.
2- Sanırım depresyondayım. Çünkü.. Biraz mutsuz hissediyorum aslında. Biraz tahammülsüzüm. Bir yandan deli gibi sosyalleşmek, bir yandan da kendi kabuğuma çekilmek istiyorum. Hoşlandığım yerlerde olmak, sırf kibarlık olsun diye istemediğim programlara dahil olmamak... Ama iyiyim. Vizem de pazartesi günü elimde bu arada.
4 yorum:
nar çiçeği bir pantolon alsan ne depresyon kalır,ne de etkinliklerden geri kalırsın :
A-a! Nasıl mutlu oldum. Önümüzde güzeel bir yaz var, daha bol bol terapili sahil yürüyüşleri ve sofralar bekler bizi :)
bahar depresyonu :(
Şekero geliyorsun işte bizim diyarlara, ne depresyonu yahu! buradan alırsın ne istiyorsan, kanyon-akmerkez hattı nereye kadar?
Yorum Gönder