Bazı konular, bazı insanlarla ilgili ciddi sıkıntılarım var.
Toplantıdayız, konu nasıl oluyor bilmiyorum bir süre sonra geyiğe sarıyor. Toplantıya dahil olan kadınlardan biri, karşısındaki kadınları karşısına alıp, "Çocuk yapmak dünyanın en güzel şeyi. En muhteşem duygusu. Mutlaka doğurun." diyor.
Bu bana inanılmaz düşüncesizce, eminim ki iyi niyetle, ama evet düşüncesizce verilmiş bir öğütmüş gibi geliyor. Karşımda oturuyorsun, iş harici bir arkadaşlığımız, teşrikimesaimiz yok ve sen gözlerini dikmiş bana, bir an önce çocuk sahibi olmam gerektiğini, gecikirsem çok zorlanacağımı, vs. vs. söylüyorsun. Sana, çocuk yapma planlarımdan, aman efendim yapsam mı yapmasam mı endişelerimden söz etmiş değilim. Belki fizyolojik durumum çocuk yapmaya müsait değil. Belki çok sevdiğim adamla evliliğin eşiğinden çocuk doğuramayacağım için döndüm. Hiçbir zaman anne olamayacak olmam beni çok üzüyor. Bunları bilmiyorsun. Bunları bilmeden, karşımda hâlâ bir an önce çocuk sahibi olmam gerektiğini, bunu aman aman mutttlaka tatmam gerektiğini filan...
Bu biraz şey gibi, annesi olmayan bir insana, 1 aydır görmediğin anneni ne kadar özlediğinden bahsetmek gibi. Bence. Ya da ben fazla hassasım. Ama hani, maddi durumu iyi olmayan birine, Prada'nın yeni koleksiyonunu nasıl gardrobumuza taşıdığımızdan söz etmiyorsak; bu da öyle bir şey aslında.
Bugün şunu düşündüm, gerçekten, karşımdaki bu konuda öyle ısrarcı ve gururlu konuşurken, yüzüme bir kuple hüzünlü bir tebessüm yerleştireyim ve, "Benim çocuk sahibi olmam mümkün değil ne yazık ki..." diyeyim. Kalakalsın. Kalsın ki öğrensin. Durumu abartıp birkaç damla da göz yaşı dökebilirim. Yaparım bunu.
Neyse ki beynimin ürettiği zevzeklikleri dilim tartarak işleme geçiriyor zaman zaman. (Çoğu zaman saçmalıyorum evet.) Yapmadım. Gülümsedim. Gülümsedik.
Neyse...
12 yorum:
Ben de bir sonraki saldirgana ayni seyi yapmayi planliyorum. Hatta hikayem hazir gibi. Gulesim gelecek gibi olursa da gozyaslarina bogulmus gibi arkami cikip gitmeyi dusundum. Cunku yetti gayri!
Super bir yazi olmus ve cok haklisin..
Canım kesinlikle çok doğru, tamamen benim uygulamayı düşündüğüm planlar. Öyle insanlara gerçekten uyuz oluyorum.
cok dogru bir de bunun kesin evlenmelisin versiyonu var ki o da ayri bir manyaklik...iyi ki yazmissin da dile gelmis gicik oldugum mevzulardan biri daha..
offff bu anneliğe yapılan aşırı tezahüratın altında hep bir yeterszilik vardır, bak gerçekten.
evlen evlen diyenler var bir de. ben de onlardan nefret ediyorum.
29 yasindayim yavrucugum. Ailedeki tek evli kadinim. Toruna ac ailem ve kayinailem var. Uzerimdeki baskiyi bilmiyorum tahayyul edebilir misin?
Ve ilk gunden beri uzerime gelirlerse ayni seyi soyluyorum. Kisirim, bizim olmuyor, cok merakliysaniz bir el ativerin.
Oyle guzel apisip kaliyor ki insanlar anlatamam.
Ayip yahu, sana yapmalari ayip.
allah seni kahretmesin emi jel. insan bir ben yine yazmaya başladım filan der. olmadı, bir gelir, okur, yorum yazar. yoksa, "Burası güzel bir vitrin, güzel bir portfolyo oldu benim için." sözlerini onlarca kere görmüş biri tabi ki böyle 1 yıl vs. sonra haberdar olur.
ki, ki, daha yeni aklımdan geçmiştin. yazmayı öyle seven biri bunun eksikliğini hissetmiyor mu demiştim içimden.
9 aydır evliyim evlen diyenler cocuk soruyor. bu ne bicim iştir anlamadim. dusunuyorum sözmü verdim ben bunlara?...
yalnız ölmemek için evlen, soyun sürsün diye doğur, çocuk yalnız büyümesin diye bi daha doğur, çocuklar büyüdü diye evlendir, torun sevmek istiyosun diye doğurt... tüm bunlar olurken de fonda birileri hep tik tak-tik tak saat tutsun. böyle bir hamster tekerleği hali.
Bloğunuza yeni geldim ve hemen maydanoz olayım dedim:)
Tecrübe sahibi iki çocuk annesi olarak ne söylesem diye düşündüm: Çünkü bugüne kadar kimseye doğurun diye buyurmadım:)Zira bilirim ki doğurmak değil ama 'anne' olmak herkese göre değil.
Çocuklarımı çok sevmeyi bir yana bırakayım, manevi tatmin ve çoğalma dürtüsünü de, geriye kalanları sıralayayım kısaca:
-bir kere sabır, bol sabır..
-Sonra tüm tatil planlarını değiştirme, rotayı çocuklara göre ayarlama.
-Finans yönünden güçlü (hele ki günümüzde şart)olma.
-Tek istekleri büyümek olan varlıklarınızın yanında ne konuştuğunuza, nasıl davrandığınıza dikkat etme.
-Tüm sıkıcı veli toplantılarına gitme, çocuk doğum günlerine sevinerek(!)katılma.
-İkna kabiliyetinizin kuvvetli olması.
-Sizin ve eşinizin özel zamanlarından fedakarlık etme.
-Bol bol çocuk psikolojisi kitapları okuyup hafiften suçluluk duygusu hissetme.
-Sadece çocuklu ailerle görüşüp, sadece çocuk muhabbeti yapma.
...............gibi gibi gibi....bu liste uzun.
Evet cok kötü ve gicik bir durum ama bundan kötüsü var biliyor musunuz? Ben ve esim iki kizimizla mutlu mesut yasiyoruz ama sizin sözünüzü ettiginiz bu tipler ille de insani taciz edecekler ya ikide bir soruyorlar:" Eee nasil yani, bir erkek cocuk yapmayacak misin? Mutlaka yap, tamam olsun, böyle olmaz ama!" Bunu söyleyenler de benim ve kiz cocuklarimin hemcinsleri! Yine de sizi sabir ve hosgörünüzden dolayi tebrik ediyorum.
Yorum Gönder