17 Eylül 2012 Pazartesi

YOK ARTIK!

Bir gece usulca dev bir kamyonla girdiğim mahalleye, geçtiğimiz günlerde fiilen taşındım. Manavı, balıkçıyı, tekel bayiini ve bilimum tesisatçıyı keşfettim de; henüz kendime uygun bir kuaför bulamadım.

Şurada bir yazı var ki, içimin yağları nasıl eridi isimli sempozyuma bir numaralı konu başlığı olur.

Bu arada, İşler Güçler'e hâlâ başlamayanız var mı?

* * * 

Bazen geride bıraktıklarınıza kızıyorsunuz, kızıyorsunuz, kızıyorsunuz, içinizden. Sonra birden affediveriyorsunuz ya.. O affediş hâli, kilometrelerce iki elimde 5'er litrelik su bidonuyla yürümüşüm de birden bırakıvermişim gibi... İnsanı ağlayıvermeye zorlayan bir hafiflik. Sonra aklına geldikçe biraz daha sinirlenme, bazen çok öfkelenme, öyle kafanın içinde kavga kavga kavga. 

IKEA evimizin her şeyi bu arada. Yanlış olmasın.


1 yorum:

deryik dedi ki...

ben varım. uzaktayım, başlamadım. leyla ile mecnun'a da başlamadım. CSI insanıyım, gülmek bana ters.